بررسی رابطه یادگیری زبان، خودتنظیمی تحصیلی و یادگیری زبان خارجی در بین زبان آموزان ایرانی

چکیده هدف از مطالعه حاضر توضیح رابطه بین انگیزش یادگیری زبان و خودتنظیمی تحصیلی و ارتباط این دو با یادگیری زبان خارجی در میان زبان آموزان ایرانی بود. بدین منظور هم? دانشجویان ورودی (پسر و دختر) دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران که در درس زبان عمومی ثبت نام کرده بودند در مورد انگیزش یادگیری زبان و خودتنظیمی تحصیلیشان مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق نسخ? کوتاه شد? فارسی مجموعه آزمون انگیزش و نگرش، نسخه فارسی مقیاس خود تنظیمی یادگیری و نمرات نهایی دانشجویان در درس زبان عمومی بودند. داده های پژوهش بر اساس آمار توصیفی و آمار استنباطی که بر اساس روش مدل معادله های ساختاری و تحلیل رگرسیون مرحله ای تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که انگیزش یادگیری زبان به صورت مستقیم و مثبت یادگیری زبان خارجی دانشجویان را پیش بینی می کند و در بین عوامل انگیزش یادگیری، انگیزه تلفیقی و انگیزش ابزاری بهترین پیش بینی کننده های یادگیری زبان بودند. نتایج همچنین نشان دادند که خودتنظیمی تحصیلی به صورت مستقیم و مثبت پیش بینی کننده یادگیری زبان خارجی دانشجویان است و در بین عوامل خودتنظیمی تحصیلی برنامه ریزی و پرسشگری و تکرار قوی ترین پیش بینی کننده های یادگیری زبان بودند. علاوه بر این نتایج مشخص کردند که انگیزش یادگیری زبان به صورت مستقیم و مثبت پیش بینی کنند? خودتنظیمی تحصیلی دانشجویان است و در بین عوامل انگیزش یادگیری زبان، انگیزه تلفیقی، ترغیب والدین و انگیزش ابزاری بهترین پیش بینی کننده های خودتنظیمی تحصیلی بودند.